Ιροκέζοι

Λαός αυτοχθόνων της Βόρειας Αμερικής, που κατοικούσε στην περιοχή γύρω από τις λίμνες Ίρι και Οντάριο έως την κάτω λεκάνη του Σεντ Λόρενς και την άνω κοιλάδα του Τενεσί. Αποίκισαν εκτεταμένες περιοχές στις οποίες εισήγαγαν τη γεωργία, την τέχνη της κεραμικής και της υφαντουργίας, και υπέταξαν τους Αλγκονκίνους, μικρότερη ομάδα αυτοχθόνων, με τους οποίους βρίσκονταν πάντα σε εμπόλεμη κατάσταση. Οργανωμένοι σε φάρες μητριαρχικής γραμμής, είχαν πολύ προηγμένη και ομοιογενή κοινωνική διάρθρωση. Οι γυναίκες είχαν δικαίωμα να συμμετέχουν στα συμβούλια των φυλών και στην εκλογή των αρχηγών. Είχαν ιδρύσει μικρές οχυρωμένες πόλεις, οι οποίες αποτελούνταν από ξύλινα μεγάλα σπίτια με ένα πάτωμα. Κατά τη διάρκεια του αγώνα τους εναντίον των Αλγκονκίνων και αργότερα εναντίον των λευκών συνασπίστηκαν και δημιούργησαν ενώσεις. Η πιο σημαντική από αυτές ήταν η Ένωση των Πέντε Εθνών, που περιλάμβανε τις φυλές Μοχόκ, Ονίντα, Ονοντάγκα, Σένεκα, Καγιούγκα, στην οποία προσχώρησαν αργότερα οι Τασκαρόρα, που κατοικούσαν στη Βιρτζίνια. Αν και υπήρξαν πιστοί σύμμαχοι των Άγγλων αποίκων εναντίον των Γάλλων, οι I. εξαναγκάστηκαν αργότερα, τον 18ο αι., να εγκαταλείψουν το έδαφός τους και να μεταναστεύσουν βόρεια των Μεγάλων Λιμνών. Σήμερα οι I., περίπου 50.000 στις ΗΠΑ και 11.000 στον Καναδά, σύμφωνα με στοιχεία του 1990, έχουν σχεδόν εντελώς προσαρμοστεί στον σύγχρονο τρόπο ζωής και έχουν στην ουσία εγκαταλείψει τα έθιμα των προγόνων τους.